İnsan doğası gereği sosyal bir varlıktır. İçinde yaşadığı toplumun üyesidir. Duyguları ve ihtiyaçları onu toplum içinde kalmaya yöneltir. İnsanların günlük hayatlarında maddi ve manevi açıdan paylaşabilecekleri pek çok değerleri vardır. Paylaşmak insan olmanın gereğidir.
Sevinçlerimizi, heyecanlarımızı, üzüntü ve kederlerimizi paylaştığımızda rahatlarız. Dostlarımızla dertleşir, onları yanımızda hissetmekle yaşam için destek kazanmış oluruz.
Dinî ve millî bayramlarımız, sevinçlerimizi paylaşmak için bize fırsatlar sunar. Onları birlikte kutlar; aynı duyguları paylaşmanın sevincini yaşarız. Evlenme, doğum, sünnet gibi sevinçli günlerde dostlarımızla birlikte oluruz.
Hatalık, kaza cenaze gibi üzüntülü anlarda da insanlar yoğun olarak yaşadıkları duyguları dostlarıyla paylaşır. Böylece acılar hafifler; üzüntüler dağılır.
Dinimiz, sahip olduğumuz mal ve paradan ihtiyaç sahiplerine bağışta bulunmayı, emretmiş, böylece paylaşmayı toplum içinde yaygınlaştırmayı amaçlamıştır.
Yüce Allah şöyle buyurur: “Sevdiğiniz şeylerden Allah için harcamadıkça gerçek anlamda ‘iyi’ olamazsınız. Uğruna harcadığınız her bir şeyi, Allah bilir. (Al-i İmran 92)